YRD. DOÇ. ÖZLEM KESER

İlköğretimde estetik alanın uygulama sürecinde yer alan renk öğretim yöntemleri

Geçmişte günümüze görmek, algı ile birlikte insanın doğayı ve çevresini tanımasındaki en temel faktörlerden biridir. Çevreyi algılamak ve yorumlamanın sonucunda; insanda ortaya çıkan yaratıcı güç, yaratma cesaretini ve yaratılan nesneleri var eder. Sanatın oluşum sürecinin temelini oluşturan görme; sanat kavramına çeşitlilikler katar. Bu noktada renk; sanat kavramlarının kullanılmasında ve estetik oluşumda büyük bir paya sahiptir. İlköğretim sanat eğitiminde ise; renk temel faktörlerden biridir. İki boyutlu çalışmalarla başlatılan eğitim sürecinde, çocuğun estetik algı kazanması için aşama aşama ilerlenir. Bu araştırma, İlköğretimde estetik alanın uygulama sürecinde yer alan renk öğretim yöntemlerini kapsamaktadır. Çocuğun gelişim süreçleri temel alınarak; sanat eğitiminin amaçları paralelinde, görsel sanatlar eğitimindeki çalışmalarda rengi kullanmanın; çocuğa nasıl öğretildiği ve çocuktaki estetik algı gelişimi; tarama ve karşılaştırma yöntemleri ile ele alınmıştır. Araştırma sonucunda da; birçok kaynakta yer alan renk ve öğretim yöntemlerinin; tek bir kaynakta ve sıralı şekilde yer almasıyla ulaşım kolaylığı sağlanıp, renk ile ilgili kuramsal bilginin yanı sıra, renk öğretim süreci başında ve sonunda öğrencilere yaptırılan uygulamaların karşılaştırılmasıyla; rengin estetik algı kazandırılma sürecindeki önemi açıkça ortaya konmuştur. Ayrıca estetik algının geliştirilmesine yönelik yapılan renk kullanım yöntemleri ise, ilköğretimde yer alan yöntemlere artı bir kapı aralamaktadır.

Gerçekçilik döneminin özelliklerine göre çocuk resminin biliçlendirme öncesi ve bilinçlendirme sonrası değerlendirilmesi

İnsanın yaratıcı güçlerinin ortaya çıkarılmasında sanat eğitiminin önemi büyüktür. Resim-İş Eğitimi, genel eğitimin bütünü içerisinde düşünülmekle beraber kendine özgü eğitim yasaları ve yöntemleri olan bir alandır. Çocuklar bu derste algılama, düşünme ve bedensel eylemlerinde katıldığı süreç içerisinde kendilerini ifade ederler. Bu nedenle Resim-İş eğitimi sadece boş zamanların iyi değerlendirilmesi gibi süsleyici bir işlevi olan etkinlik değildir. Gerçekleştirdiği endüstrileşme ile teknolojinin yarattığı yeni hayat biçiminin tutsağı olmak tehlikesi ile karşı karşıya olan çağımız insanı, gittikçe duyarlılığını yitirme endişesi içindedir. Bu nedenle çağımızı sadece araç-gereç dünyası olmaktan kurtarmalı ve sanatla zenginleştirerek eğitimin temel amaçlarından biri olması için çaba gösterilmelidir. Resim-İş dersleri sadece sanat eğitimi vermekle kalmaz, öğrencilerin tüm gelişimlerine (kişilik, ruhsal, bedensel vb.) yardımcı olur. Sanat yoluyla insanlar kişisel bütünlüğe kavuşurlar ve dolayısıyla toplumsal bütünlük sağlanmış olur. Bu neden ile sanat eğitiminde yapılan yöntem hataları kişilerin, dolayısıyla toplumun geleceğinden geri dönülmez sonuçlar doğurur. – Her çocuğun farklı algı, bilgi, sezgi, duygu dünyası ve geçmiş hayat tecrübesine sahip olduğu ve uygulamalarda bireysel farklılıkların gözönünde bulundurulduğu, – Öğrencinin kendini ifade edebilmede estetik değerlerden yararlanma yeteneğini kazandırarak çalışma yapılmıştır. Çizgi, biçim, doku, leke, yapı, mekan, renk gibi görsel sanat öğeleri ile denge, vurgu, ahenk, değişiklik, hareket, ritimi dereceleme, oran-orantı gibi sanatsal düzenleme ilkelerinin, seçilen etkinlik, önerilen yöntem ve teknikler eşliğinde, duyuşsal ve devinimsel kazanımlara yönelik uygulamalar içinde sezdirildiği, hissettirildiği, geliştirildiği ve pekiştirildiği bir öğrenme alanı alanı olduğu bilinciyle çocukların çalışmaları uygulanmış ve tamamlanmıştır. Çalışmalarda iyi-kötü kıstası aranmamıştır.