YRD. DOÇ. DR. REFAH SAYIN

Bozulmuş açlık glisemisi ve/veya bozulmuş glukoz toleransı olan hastalarda periferik nöropati sıklığının karşılaştırılması The comparion of neuropathy frequency in the patients with impaired fasting glucose and/or impaired glucose tolerance

Diyabetik Nöropati (DN), hem periferik hem de otonom sinirleri etkileyen, diyabetin en sık görülen mikrovasküler komplikasyonudur. Prediyabet olarak adlandırılan Bozulmuş açlık glukozu (BAG) ve Bozulmuş glukoz toleransı (BGT) olan hastalarda gelişen nöropati, diyabete göre daha az şiddetli, duysal ince liflerle sınırlı ve belirgin nöropatik ağrı ile karakterize bir durumdur. Çalışmamızın amacı, klinik olarak nöropati şikayeti olan veya olmayan BAG ve BGT hasta gruplarının subjektif nöropati belirtileri, nörolojik muayene ve periferik nöropati sıklığı açısından elektrofizyolojik çalışmalar eşliğinde kıyaslamaktır. Çalışmamıza Diyabet, Endokrin ve İç hastalıkları polikliniklerine çeşitli yakınmalarla başvurup AKŞ bozukluğu saptanan ve OGTT yapıldıktan sonra 34’ü BAG, 27’si BGT tanısı alan, 37’si kadın ve 24’ü erkek olmak üzere toplam 61 kişi dahil edildi. Klinik polinöropati tanısı için güvenilir bir tarama yöntemi Michigan Nöropati Skalası’nı (MNS) kullanarak BAG grubunda BGT grubuna göre daha yüksek değerler bulduk. Arada ki fark istatistiki olarak anlamlı bulunmamakla beraber test sonuçlarının elektrofizyolojik sonuçlarla korele çıktığını gördük. Gruplar arasında duysal medial, ulnar, peroneal ve sural sinirlerle, motor medial, ulnar, peroneal ve tibial sinirler, ayrıca F dalga latansları ve sural/radial amplitüd değerleri arasında istatistiksel olarak belirgin bir farklılığa rastlanmadı. BAG grubunda 1 hastada sural (%2,9) ve 4 (%11,7) hastada peroneal duysal sinir uyarılamazken, BGT grubunda 1 (%3,7) hastada duysal peroneal sinir uyarılamadı. BAG grubunda hastaların %17,6’sında peroneal sinir duysal amplitüd düşüklüğü bulunmuş olup literatür bilgilerinde vurgulanan sural sinir amplitüd düşüşünün klinik periferal nöropati göstergesi olduğu vurgusunun aksine duysal peroneal siniri nöropatiye yol açan öncelikli sinir olarak değerlendirdik. KTS görülme oranını, BAG grubu (%61.8) olgularında BGT grubu (%48,1) olgularına göre daha fazla izledik. BAG grubunda 34 hastanın 7’sinde (%20,6), BGT grubunda ise 27 hastanın 1’inde (%3,7) polinöropati gördük ancak aradaki fark anlamlılığa yakın olmakla beraber istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). Sonuç olarak; BAG ve BGT hasta gruplarındaki periferik nöropati görülme sıklığının daha önce yapılmış olan çalışmalardan farklı olarak, BAG hasta grubunda daha fazla oluşu dikkat çekiciydi. Biz bu çalışmayla; BAG ve BGT hasta gruplarındaki nöropatik tutulum farklılıklarını göstermiş olup daha geniş hasta gruplarıyla yapılacak olan çalışmalara ihtiyaç olduğunu vurgulamak istedik. Anahtar Kelimerler: Bozulmuş Açlık Glukozu, Bozulmuş Glukoz Toleransı, Periferik Nöropati, Elektronöromiyografi

Migren ve gerilim tipi başağrılı hastalarda randomize kontrollü blink refleks

Amaç: Migren ve gerilim tipi baş ağrısı (GBA) patogenezi tam olarak bilinmemesine rağmen çeşitli patofizyolojik mekanizmalar öne sürülmektedir. Çalışmamızın amacı; Migren ve GBA grubu hastalarda göz kırpma refleksinin (GKR) R1, R2i ve R2k cevaplarının latansları, amplitüdleri ve R2 habituasyonuna bakmak, grupları kendi içinde ve kontrol grubu ile karşılaştırmak ve migren ile GBA mekanizmaları üzerine yeni kanıtlar sunmaktı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, Mayıs 2009-Aralık 2009 tarihleri arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Nöroloji Polikliniği’ne başvuran 40 migren, 40 GBA hastası ve 40 sağlıklı kontrol grubu alındı. GKR yanıtları sağ ve sol taraf olarak yapıldı. İstatistiksel analiz SPSS paket programı ile yürütüldü. Bulgular: Çalışmaya alınan grupların yaş aralığı 18-64 yıl iken ortalama yaş 33,04 ± 9,07 yıldı. RR2 latans ortalaması, migren grubunda GBA ve kontrole göre, GBA grubunda ise kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu. RR2k latans ortalaması, migren grubunda GBA ve kontrole göre, GBA grubunda ise kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Yine LR2k latans ortalaması, migren grubunda, GBA ve kontrole göre, GBA grubunda ise kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Sonuç: Migren patogenezinde beyin sapı ve trigeminovasküler bağlantılarının önemli olduğu, GBA’da merkezi mekanizmaların rol oynamasının muhtemel olduğu ve bu iki hastalıkla ilgili olarak tedavi ve fizyopatoloji ile ilgili çalışmaların bu bağlamda yapılmasının faydalı olacağı kanaatindeyiz.