YRD. DOÇ. CENGİZ IŞIK

Grade 2-3 gonartrozu olan hastalarda intraartiküler uygulanan hyalüronik asit ile tenoksikamın ağrı ve diz eklem fonksiyonları üzerine etkilerinin karşılaştırılması

Osteoartrit(OA) özellikle yük taşıyan eklemlerde progresif olarak ortaya çıkan kıkırdak yıkımı, osteofit oluşumu ve subkondral skleroz ile karakterize noninflamatuar kronik dejeneratif bir hastalıktır. Eklem ağrısı, eklem hareketlerinde kısıtlanma ve sonuç itibariyle fonksiyon kaybına yol açan bu hastalık nedeniyle her yıl çok sayıda hasta doktora başvurmaktadır. Bizim bu çalışmadaki amacımız Grade II-III gonartroz tanısı olan hastalarda, intraartiküler tenoksikam uygulanması ile intraartiküler HA uygulanmasının semptomatik tedavide etkinliklerini birbiri ile kıyaslamaktı. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji polikliniği’ne diz ağrısı şikayeti ile başvuran hastalardan klinik olarak Grade II ve Grade III osteoartrit tanısı konulmuş 60 hasta çalışmaya alındı. Hastalar 30’arlı iki gruba ayrıldı. Grup I (n:30) de bulunan hastalara intraarttiküler hyalüronik asit haftalık tek doz olarak 3 hafta uygulandı. Grup II (n:30) de bulunan hastalara intraartiküler tenoksikam tek doz olarak uygulandı. Hastalar tedavinin öncesi ve sonraki 1. ve 15. günler ile 1,2 ve 3. aylar olmak üzere toplam 6 kez görüldü. Tedavinin etkinliği eklem hareket açıklığı (EHA) ve vizüel analog sakalasına (VAS) göre değerlendirildi. Verilerin analizleri için SPSS 15.0 istatistiksel analiz paket programı kullanıldı. Tedavi öncesi ve sonrası değerlerin karşılaştırılması amacı ile Wilcoxon Test tekniği kullanıldı. Ayrıca farklı ilaç verilen hastaların farklı periyotlarda ölçülen VAS, fleksion ve ekstansion değerlerinin karşılaştırılmasında Mann-Whitney U Testi kullanıldı. Yapılan inceleme sonucunda Hyalüronik Asit kullanan hastalar ile Tenoksikam kullanan hastaların ilaç yapıldıktan sonraki iki aylık periyotta VAS değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark vardı (p0,05). EHA açısından bakıldığında Hyalüronik Asit kullanan hastalar ile Tenoksikam kullanan hastaların ilaç yapıldıktan sonraki ilk 15 günde EHA değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark vardır (p0,05). Çalışmamızda Tenoksikam grubunda enjeksiyon sonrası erken dönemde hasta memnuniyetinin daha fazla olduğu hyaluronik asit grubunda ise geç dönemde hasta memnuniyetinin enjeksiyon öncesine göre daha iyi olduğu gösterildi. Gruplar arasında ise erken dönemde Tenoksikam grubunun üstünlüğü görülürken 3. ay sonrasında her iki gruptada hasta memnuniyeti açısından fark olmadığı görüldü. Sonuç olarak injeksiyon sonrası erken dönemde HA ile kıyaslandığında tenoksikam ile daha iyi EHA ve ağrı skorları elde edilebilir. İntraartiküler uygulanan tenoksikam injeksiyonunun güvenli,düşük maliyetli, hızlı etkili, iyi tolere edilen, aşırı NSAİİ kullanımını ve buna bağlı oluşan yan etkileri azaltan iyi bir semptomatik tedavi alternatifi olduğunu düşünmekteyiz.