PROF.DR. NECATİ KARA

Kur’an’a göre Hz. İsa ve nüzulü problemi

88 ÖZET Hz. İsa, Yahudilere gönderilmiş önemli bir peygamberdir. Kur’ân-ı Kerim’de Hz. İsa’ya ve annesi Hz. Meryem’e büyük bir önem verilmiştir. Hz. Meryem, iffetinden ve Allah’a olan bağlılığından dolayı Kur’an’da övülmüştür. Kur’an’da bir sûrenin adı da Meryem’dir. Hz. İsa, Hz. Meryem’den babasız olarak dünyaya gelmiştir. Bundan dolayı işin hakikatını kavrayamayan Hıristiyanlar, İsa için Allah’ın oğlu demişlerdir. Bu sözlerinden dolayı, Hıristiyanlar Kur’an’da kınanmışlardır. Kur’an-ı Kerim’e göre Allah, Hz. Âdem’i nasıl anasız babasız yarattıysa, Hz. İsa’yı da aynı şekilde babasız olarak Meryem’den yaratmıştır. Bu durum, Allah’ın kudretini ve iradesini gösteren büyük bir işarettir. Yoksa, Hz. İsa’da tanrısal bir özelliğin olduğunu asla göstermez. Hz. İsa, kendisine kitap verilen dört peygamberden biridir. Hz. İsa’ya İncil verilmiştir. O, Allah’ın buyruklarını Yahudilere anlatmış; fakat Yahudiler O’nu dinlememişlerdir. Dinlemedikleri gibi O’nu öldürmeye bile teşebbüs etmişlerdir. Yahudilere ve Hıristiyanlara göre Hz. İsa, çarmıha gerilerek öldürülmüştür. Fakat Kur’an-ı Kerim’e göre Hz. İsa öldürülmemiş ve çarmıha da gerilmemiştir. Bilakis Allah O’nu Yahudilerden korumuş ve kendi katına yükseltmiştir. Bu konuda bütün İslam âlimleri hemfikirdir. Fakat Hz. İsa’nın yükseltilmesi nasıl olmuştur? Ruhuyla ve bedeniyle mi yükselmiştir; yoksa sadece ruhuyla mı yükselmiştir? Bu konuda İslam âlimleri ihtilaf etmiştir. Nüzul-i İsa meselesine gelince, İslam âlimlerinin çoğunluğuna göre Hz. İsa gelecektir. Çünkü bu konuda peygamberimizden rivayet edilen sahih, birçok rivayet vardır. Hadis-i şeriflerde, Hz. İsa’nın geleceği ve Kur’an’ı kendisine rehber edineceği ve yapacağı bazı icraatlar anlatılmaktadır. Fakat İslam âlimlerinin bazıları bu hadislerin sübut ve delaletlerinin kesin olmamasından dolayı Hz. İsa’nın geleceği düşüncesini kabul etmezler.

Kur’an tarihi etrafındaki düşünceler

Kur’an’ın cem’i, üç merhale geçirmiştir. Hz. Peygamber döneminde Kur’ân ezberlenerek cem’edilmiştir. Kur’ân’ı ne kadar çok insan ezberlerse ezberlesin, hafıza daima unutkanlık illeti ile karşı karşıya olduğu için, belli bir zaman sonra yanılma, unutma, karıştırma ve hata söz konusu olabilir. Bu ihtimal karşısında Kur’ân’ın ezberlenmesi ile birlikte yazılması da emredilmiştir. Kaynakların ittifakına göre Kur’ân’ın bütünü Hz. Peygamber döneminde yazıya geçirilmiştir. Dağınık olarak Hz. Peygamber(a.s.)’in evinde bulunan Kur’an sahifelerinin toplanıp kitaplaştırılması, Hz. Ömer’in teklifi üzerine Hz. Ebu Bekir döneminde gerçekleşti. Bu ağır ve külfetli iş Zeyd b. Sabit’e verildi. Hz. Osman döneminde de İmam Mushaf esas alınarak Kur’ân çoğaltıldı. Çoğaltılan Mushaflar değişik bölgelere gönderildi. Lügat sözcüğü dil, lehçe, şive ve ağız kavramları arasında müşterek olup, kendisinden hangi anlamının kastedildiği bilinmeyen bir lafızdır. Kureyş Lügatı ifadesindeki lügat sözcüğünün ise bu kavramlardan, yapılan çalışmalar sonucu, ağız kavramı karşılığında kullanıldığı anlaşılmıştır. Kureyşlilerin konuştukları dil, Hicaz Lehçesi bünyesinde bir ağız olup, fakat daha sonra anlam genişlemesi yaşayarak ?Hicaz Lehçesi? ifadesi yerine kullanılan bir ifade halini almıştır. Medine döneminin sonlarında müsaade edilen Yedi Harf olgusu, ilk dönemlerden itibaren İslam aleminde tartışılagelen ihtilaflı bir konu olmuştur. Bu konuda gerek bu güne kadar serdedilmiş görüşlerin bir özeti olması, gerekse bu görüşlerde tenkit konusu hususların giderilmiş olması bakımından Subhi Salih’in görüşünü itimada daha şayan görmekteyiz.