PROF.DR. ABDULLAH CEYLAN

Perinatal asfiksili bebeklerde serum malondialdehit düzeyleri ile idrar ürik asit/kreatinin oranının değerlendirilmesi

ÖZET Bu çalışma, perinatal asfiksiye maruz kalan yenidoğan bebeklerde, serum ve BOS malondialdehit düzeyleri ile idrar ürik asit/ kreatinin oranının artıp artmadığım saptamak ve bu değerlerin hipoksik iskemik ensefalopatinin ağırlığım belirlemede bir kriter olup olamayacağım araştırmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya Haziran 2003 ile Haziran 2004 tarihleri arasında YüzüncüYıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Neonatoloji Bilim Dalı, Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi’nde takip edilen ve perinatal asfîksili 35 yenidoğan bebek ile, aynı dönemde komplikasyonsuz, sağlıklı doğan ve kontrol grubunu oluşturan 21 bebek alındı. Çalışma grubu ile kontrol grubundaki bebeklerin cinsiyetleri, doğum ağırlıkları ve gestasyonel yaşlan birbirlerine benzerdi (p<0.05). Çalışma grubundaki bebeklerin 1. ve 5. dakika Apgar skorları kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulundu (sırasıyla 2.7 ± 0.9 ve 5.6 ± 0.9 ; 8.3 ± 0.9 ve 9.7 ± 0.3) (p<0.05). Çalışma grubundaki bebeklerin serum malondialdehit düzeyleri (51.4 ± 10.7 nmol/ml) kontrol grubu ile karşılaştırıldığında (29.7 ± 4.3 nmol/ml) anlamlı olarak yüksek bulunurken (p<0.05), yine hasta bebeklerin idrar ürik asit/Ia-eatinin oram ( 4.4 ± 2.0) kontrol grubuna göre ( 2.0 ± 0.8 ) anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.05). Çalışma grubundaki konvülzyon geçiren bebeklerin BOS malondialdehit düzeylerine bakıldı ve 36.2 ±10.1 nmol/ml bulundu. Eksitus olan perinatal asfîksili bebeklerle taburcu edilenler karşılaştırıldığında, ortalama gestasyon yaşları ve ağırlıkları birbirlerine benzer bulunurken, eksitus olan grupta 1. ve 5. dakika apgar skorlarının anlamlı olarak daha düşük ( sırasıyla 1.2 ± 0.8 ve 4.3 ± 0.7 ; 3.7 ± 0.7 ve 6.2 ± 1.5 ), serum MDA düzeylerinin (sırasıyla 78.1 ± 34 ve 55.3 ± 17.2 ) ve idrar ürik asit/kreatinin oranlarının daha yüksek ( sırasıyla 4.2 ± 1.2 ve 2.8 ± 0.8 ) olduğu saptandı (p <0.05). Sonuç olarak hipoksik iskemik ensefalopatili bebeklerde serum malondialdehit düzeyleri ile idrar ürik asit/foeatinin oranının arttığı tespit edildi. Bu sonuçlar, hipoksik iskemik ensefalopatili bebeklerde hastalığın erken tanısını ve ağırlığını belirlemede serum malondialdehit düzeyleri ile idrar ürik asilAreatinin oranının kriter olarak kullanılabileceğini düşündürmektedir.

Çocukluk çağı bruselloz tedavisinde tedavi kombinasyonlarının karşılaştırılması

1. ÖZET Brusella hastalığı bölgemizde halen yaygın bir halk sağlığı sorunudur. Bu çalışmada çocuklarda bruselloz tedavisinde çeşitli ilaç kombinasyonları kullanılarak etkinliklerinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya Ocak 2002 ile Ocak 2003 tarihleri arasında, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları polikliniğine başvuran veya yatan hastalarda bruselloz saptanan 60 çocuk dahil edildi. Bruselloz tanısı, kan kültürü veya Tüp aglütinasyon Testi (TAT) kullanılarak konuldu. Tedavi öncesi tüm hastaların karaciğer fonksiyon testleri, hemogram, eritrosit sedimantasyon hızı (ESR), c-reaktif protein (CRP) ve tam idrar tahlillerine bakıldı. Uygulanan tedavi rejimine göre 8 yaşın altındakiler Grup 1 ve 2’yi, 8 yaş ve üstündekiler ise Grup 3 ve 4’ü oluşturdular. Hastaların 18’i (% 30) 8 yaşının altında, 42′ si (% 70) ise 8 yaş ve üstünde idi. Sekiz yaş altında olan hastalardan; 9’una (Grupl) trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMZ) (10 mg/kg/gün, oral, iki doza bölerek, 45 gün süreyle) + seftriakson (50 mg/kg intramüsküler, tek doz,5 gün süreyle), diğer 9 hastaya (Grup 2) ise TMP-SMZ (10 mg/kg/gün TMP üzerinden, oral, iki doza bölerek, 45 gün süreyle) + gentamisin (5 mg/kg/gün intramüsküler, iki doza bölerek, 5 gün süreyle) kombine edildi. Sekiz yaş ve büyük hastaların 21 ‘ine (Grup 3) doksisiklin (5 mg/kg/gün, oral, iki doza bölerek, 45 gün süreyle) + seftriakson (50 mg/kg intramüsküler tek doz, 5 gün süreyle), 21 hastaya (Grup 4) ise doksisiklin (5 mg/kg/gün, oral, iki doza bölerek, 45 gün süreyle) + gentamisin (5mg/kg/gün intramüsküler, iki doza bölerek, 5 gün süreyle) uygulandı. Çalışmaya alınan 60 hastanın tümü verilen tedavi kombinasyonları ile iyileşti. Gruplar arasında iyileşme ve nüks oranlan bakımından anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Tedavi sonrası ESR değerleri tüm gruplarda tedavi öncesiyle karşılaştırıldığında anlamlı farklı bulundu (p<0.05). Tedavi sonunda TAT titreleri tekrarlandığında gruplar arasında negatiflik oranı ve titrelerdeki azalma oranı karşılaştırıldığında; Grup 1 ve 2'de TAT titrasyonları benzer oranlarda bulundu, Grup 3 'deki titrasyondaki düşme ve negatiflik oranı Grup 4'den anlamlı olarak daha iyi bulundu (p<0.05). Sonuç olarak çocukluk çağında tüm tedavi kombinasyonlarının brusellozu etkili biçimde tedavi için yeterli olduğu saptandı. Buna göre bölgemizde maliyeti düşük veya ucuz ilaçların çocuklarda bruselloz tedavisinde kullanılmasının faydalı bir yaklaşım olacağını önermekteyiz. Anahtar kelimeler: Bruselloz, çocuklar, tedavi.