PROF. DR. ORHAN GÖĞÜŞ

Radikal prostatektomi spesmenlerinde yüksek tersiyer gleason patern bulunmasının histopatolojik sonuçlar ve biyokimyasal başarısızlık üzerine etkisi

Giriş ve amaç: Bu çalışmada amaç, radikal prostatektomi spesmenlerinde yüksek tersiyer patern bulunmasının histopatolojik sonuçlar ve PSA progresyonu üzerine etkisini değerlendirmektir. Materyal metod: Çalışmada Ufuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Dr. Rıdvan Ege Hastanesi Üroloji Kliniği’nde Ocak 2007 – Ocak 2011 tarihleri arasında klinik lokalize prostat kanseri tanısı ile radikal prostatektomi operasyonu uygulanmış ve günümüze kadar takibe düzenli olarak gelmiş olan, gleason skoru 5-8 (5 ve 8 dahil) olan, 71 hastanın spesmenleri tek patolog tarafından tekrar incelenmiştir. Hastalar yüksek tersiyer gleason patern (gleason 4 veya 5) bulunması açısından değerlendirildi. Tersiyer paternin bulunmasının histopatolojik sonuçlar ve PSA progresyonu üzerine etkisi araştırıldı. Hastalar ilk iki yıl 3 ayda bir, sonraki 2 yıl 6 ayda 1, sonrasında yılda bir serbest ve total PSA ölçümü ve dijital rektal muayene yapılarak takip edildi. PSA progresyonu serum total PSA değerinin 0,2 ng/ml ve daha üzerindeki artışı olarak kabul edildi. Bu çalışmada istatistiksel analiz SPSS for Windows Version 15.0 paket programında yapıldı. Sonuçlar da, anlamlılık p<0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Bulgular: RP spesmenlerinde yüksek tersiyer patern bulunma oranı %15,5 olarak saptandı. Hastalar tersiyer patern pozitif ve negatif olarak sınıflandırıldı. Tersiyer patern pozitif grupta diğer gruba göre preoperatif PSA değerinin yüksek olduğu (p=0.469), extrakapsüler yayılım (p=0,031), lenf nodu invazyonu (P=0,05), seminal vezikül invazyonunun (p=0,022) daha fazla görüldüğü, patolojik evrenin daha yüksek olduğu (p=0,005) saptandı. Hastalar postoperatif ortalama 36,3 ay takip edildi. Tersiyer patern pozitif grupta anlamlı olarak PSA rekkürensi daha fazla (p=0.001) ve PSA progresyon zamanı daha kısa olarak (p=<0.001) tespit edildi. Her iki grupta da preoperatif yaş, klinik evre, gleason skorları, cerrahi sınır pozitifliği açısından istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı bulundu. Çok değişkenli Cox regresyon analizde yüksek tersiyer patern, ekstrakapsüler yayılım, seminal vezikül invazyonu , cerrahi sınır pozitifliği ve gleason skorların PSA rekürrensi üzerine etkisi incelendiğinde sadece yüksek tersiyer patern bulunmasının PSA rekürrensi üzerine anlamlı etkisi olduğu belirlendi (p=0,034). Sonuç: Radikal prostatektomi spesmenlerinde tüm gleason skorlarda yüksek tersiyer patern bulunması kötü histopatolojik sonuçlar ve postoperatif biyokimyasal başarısızlık ile ilişkilidir. Bu konuda daha fazla sayıda hasta ile yapılan ve daha uzun takip süresi olan prospektif çalışmaların tersiyer paternin prognostik değerini daha net ortaya koyacağı düşüncesindeyiz.