ÖĞR.GÖR. BURÇAK MARDAN

Adliye sarayının İzmit Arkeoloji Müzesi olarak değerlendirilmesi

III ÖZET İzmit Kemalpaşa Mahallesi, 4 pafta, 219 ada, 1 parselde yer alan ve 1950′ li yılarda inşa edilen eski adliye binası bu satırların yazarı tarafından arkeoloji müzesi olarak önerilmiştir. Tez çalışması olarak alınan bu konu altı ayrı bölüm içinde değerlendirilmiştir. Birinci bölümde ? Giriş?, ikinci bölümde ?Çağdaş Müzelerin İşlevleri? anlatılmıştır. Üçüncü bölümde ?İşlevini Yitirmiş Binaların Yeniden Kullanılması? irdelenmiş, bu bölüm başlığı ile ilişkili arkeoloji müzeleri örneklerinden yurt içinde Tekirdağ Arkeoloji Müzesi, İstanbul Arkeoloji Müzeleri, Sakarya Arkeoloji Müzesi binaları gezilmiş, incelenmiş, fotoğrafları çekilmiştir. Dördüncü bölümde ?İzmit? başlığında İzmit tarihi yeni bir araştırma ile ele alınmış, İstanbul Alman Arkeoloji Enstitüsü kütüphanesi, Türk Tarih Kurumu kütüphanesi, İstanbul Arkeoloji Müzeleri kütüphanesinde kent tarihi ile ilgili yayınlar incelenmiş, çeviriler yapılmıştır. İzmit Müze Müdürlüğü yapmış eski müdürlerle görüşülmüştür. İzmit Müzesi arkeolojik eserleri incelenmiş, envanter defteri kayıtları araştırılmış, arkeolojik eser listesi çıkarılmıştır. Arkeolojik eserlerin müzeye geliş şekillerine göre incelenmiş, ortaya çıkan istatistik rakamlar grafiklendirilmiştir. Adliye binası planı araştırılmış, plan ile bağlantılı olarak yapı yerinde detaylı bir şekilde mimar ve inşaat mühendisi ile birlikte incelenmiştir. Eski binada yapılabilecek ve yapılamayacak değişiklikler saptanmıştır. Yine adliye binasının var olan birimleri çok az değişiklikler ile arkeoloji müzesi birimlerine çevrilmiştir. Beşinci bölümde ?Arkeolojik Eserlerin Sergilenmesi? irdelenmiştir. Bu bölümde İzmit Müze Müdürlüğü arkeolojik eser koleksiyonu incelenmiş, müze uzmanları ile tahmini sergilenecek ve depoda kalacak eserler seçilmiştir. Sergi salonları değerlendirilmiş, ısı, ışık ve nem kontrolü bağlamında aydınlatma armatürleri seçilmiş, ısıtma sistemi seçilmiş ve pencerelerden gelebilecek fazla ışığın kontrolü açısında ışığı kontrol altında tutacak öneriler sunulmuştur. Sergileme malzemeleri planlanmış, vitrin dolapları, eser kaideleri, vitrinler, etiketler seçilmiştir. Arkeolojik, özellikle heykeltıraşlık eserlerin sergilenmesi ile ilişkili olarak yurt içinde İstanbul Arkeoloji Müzeleri, Tekirdağ Arkeoloji Müzesi, Bursa Arkeoloji IV Müzesi ve Sakarya Arkeoloji Müzesi gezilmiş, sergi salonları incelenmiştir. Almanya’da Münih kentinde Glyptothek ve Antikensammlungen, Regensburg kentinde Regensburg Müzesi sergi salonları incelenmiş fotoğraflar çekilmiş, katalog ve kitapları temin edilmiştir. Tez altıncı bölümü olan ?Sonuç? bölümünde, eski adliye binası örneğinde olduğu gibi eski binalara yeni fonksiyonlar verilerek birçok müzesiz kente arkeoloji müzeleri kazandırabileceği konusu ifade edilmiş, ayrıca bu bölümde Türkiye’deki müzecilik ile devletin ve hükümetlerin kültür politikalarına değinilmiştir.