DOÇ.DR. NİHAT TOSUN

Epifiz ve metafizde fizis hattına transvers olarak yapılan travmaların fizis üzerine olan etkisinin histopatolojik olarak değerlendirilmesi

2. ÖZET Çalışmada proksimal tibia fizis hattına paralel olarak metafiz ve epifîze yapılan travmaların fîzisde oluşturduğu histopatolojik değişiklikler değerlendirildi. Yaşlan ortalama 5 hafta ve ağırlıkları ortalama 125 gram olan 42 adet immatür rat randomize olarak 5 gruba ayrıldı. Ratlann proksimal tibia epifiz ve metafizlerine C – kollu Floroskopi cihazı kullanılarak Kirschner (K) telleri ile aralarında 90° açı yapacak şekilde sadece delik açılarak veya K telleri kemikte bırakılarak travma uygulandı. Epifizde 0,7 ve 0,9 mm, metafizde ise 1,5 mm çaplı K telleri kullanıldı. Her grup deneğin yarısının sağ ve sol tibialan 7. günde diğer yarısının ise 28. günde sakrifiye edildi. Sol tibialar kontrol grubu olarak değerlendirildi. Histopatolojik olarak; fîz hattına 1 mm. veya daha fazla yaklaşılanlarda hem 7. gün hem de 28. günde büyüme bozukluğu gelişebileceğini gösteren retardasyon bulguları olduğu, fizis hattına 2 mm. ‘den daha uzakta yapılan travmaların 7. gün histopatolojik değişimlerinin 28. günde azaldığı, aynı mesafede delik açılan ve implant bırakılanların histopatolojik sonuçlan arasında bir fark olmadığı, epifizde aynı mesafede küçük çapta implant kullanılarak yapılan travmaların histopatolojik değişimlerinin büyük çaptaki implantlara göre daha az olduğu tespit edildi. Epifizeal ve metafizeal bölgede fizis hattına paralel geçilen implantlar fizis hattına en fazla 2 mm yaklaştınlmalı, fizis hattından geçilmesi zorunlu olan durumlarda ise implant çapının fizis alanının %7’ sinden küçük olması gerektiği sonucuna ulaşıldı. Implant uygulamalan çocukların uzun kemiklerinin epifizeal bölgesinde en aza indirilmeli, zaruret halinde fizis hattı ya hiç travmatize edilmemeli ya da stabilizasyonu sağlayan en küçük çaplı implantlar tercih edilmelidir.

Glutaraldehyde’in eklem sinovyası üzerine etkileri

2. ÖZET Artroskopi ortopedinin tanı ve tedavideki en önemli araçlarından biridir. Tanısal ve cerrahi artroskopik girişimler sırasında veya sonrasında komplikasyonlann görülmesi nadirdir. Bununla birlikte artroskopi yapılan hemen her klinikte bazı hastalarda postoperatif gelişen sinovite rastlanılır. Klinik uygulamalarımızda artroskopi yapılan bir kısım hastaların postoperatif poliklinik kontrollerinde eklem içi sinovit bulgularına rastladık. Bu sinovitin artroskopi enstrümanlarının sterilizasyonunda kullanılan % 2 Glutaraldehyde solüsyonuna bağlı olabileceğini düşündük ve bunu açıklığa kavuşturmak amacıyla da deneysel bir çalışma planladık. Bu çalışmaya 32 tavşan dahil edildi. Çalışma grubu olarak tavşanların diz eklemleri kullanıldı ve hazırlanan dört farklı konsantrasyonda % 2 Glutaraldehyde solüsyonu eklem içine 0.5 mi dozda verildi. Kontrol grubu olarak da tavşanların omuz eklemlerine 0.5 mi izotonik NaCl verildi. Üçüncü, beşinci ve onbeşinci günler eklemlerden alman biyopsi örnekleri mikroskopik olarak incelendi. Histopatolojik incelemede farklı günlerde alman örneklerde sinovyalarda görülen patolojik değişikliklere bakıldı. Histopatolojik inceleme sonucunda % 2 Glutaraldehyde solüsyonunun 100 ppm konsantrasyon ve üstünde sinovyal inflamasyona neden olduğu ve sinovyal inflamasyonun derecesinin % 2 Glutaraldehyde konsantrasyonu ile ilişkili olduğu saptandı. Sinovyalarda görülen değişiklikler 1. gün başlayıp 7. gün en üst düzeye çıkıyor ve 15. günde ise ilk günkü seviyeye veya daha alt seviyeye iniyordu. Artroskopi sırasında sinovya ile temas eden % 2 Glutaraldehyde partikülü miktarım içeren solüsyon sinovite neden olmadı. Enstrümanların yıkanması sırasındaki durulama suyu miktarı arttırıldığında ise sinovyalarda görülen patolojik değişikliklerin azaldığı tespit edildi. Deneysel çalışmada sinovyal hasarın en aza indirilmesi amacıyla % 2 Glutaraldehyde soluısyonu içerisinden çıkarılan enstrümanların en az 2.000 cc izotonik NaCl solüsyonunda yıkanmaları gerektiği sonucuna vardık.

Şok dalgalarının immatür kemik korteks, medulla, fiz, epifiz ve kıkırdak üzerine olan etkisinin histopatolojik değerlendirilmesi

2. ÖZET: Çalışmada fız hattına odaklanan ekstrakorporeal şok dalgalarının kemikte etkilediği 1.5-2 cm çapındaki alanda olan histopatolojik değişikliğin değerlendirilmesi amaçlandı. Yaşlan 4-8 hafta (ortalama 6 hf) ve ağırlıkları 80-130 gram (ortalama 95 gr) olan 20 ratın femur distal kısımlarına Mutimed 2001 adlı triptör ile ESW uygulanarak çalışma yapıldı. Çalışmanın 1. günü 2 gruba ayrılmış olan ratlann sağ femur distallerine 20 kV lık 2000 şok dalgası uygulandı. Sol femurlar kontrol grubu olarak kabul edildi. Çalışmanın 7. günü 1. gruptaki, 21. günü ise 2. gruptaki ratlann sağ ve sol femurları alınıp, makroskobik ve histopatolojik inceleme yapıldı. Elde edilen veriler istatiksel olarak değerlendirildi. Şok dalgası uygulanan sağ femurlar 7. ve 21. günde makroskobik olarak değerlendirildiğinde patoloji saptanmadı. Histopatolojik olarak incelemede: 7. günde 10 ratın; dördünde medullada kanama odakları (P> 0.05), altısında medullada immatür kemik oluşumu (P< 0.05), altısında kortikal kemik kalınlığında artış (P< 0.05), altısında periost altında yeni immatür kemik hücreleri (P< 0.05), altısında epifız plaklarında düzensizlik (P 0.05) ve yine dördünde epifız plaklarında transvers ayrılma saptandı (P> 0.05). Şok dalgası uygulanan 2. gruptaki 10 ratın sağ femurlarında ise histopatolojik olarak değişiklik saptanmadı. Sonuç olarak şok dalgalarının kemik üzerine doğru yöntem ve endikasyonda uygulandığında Ortopedi ve Travmatoloji’ de bir çok endikasyonda kullanılabileceğini, yalnış uygulamada ise önemli yan etkilerinin görülebileceği kanaatine varılmıştır.