DOÇ.DR. MUSTAFA YILMAZ

Elazığ yöresinde izole edilen dermatofit etkenleri ve invitro duyarlılıklarının araştırılması

ÖZET F.Ü. Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Dermatoloji Kliniğinden Mikrobiyoloji Laboratuvarına başvuran hastalarda mikolojik yönden incelemeler yapıldı. Yüzeyel mantar infeksiyonu şüphesi olan toplam 1111 olgudan saç, deri ve tırnak kazıntı örnekleri alındı. Örnekler %10’luk KOH ile muamele edilerek direkt mikroskobik inceleme yapıldı. Ayrıca örneklerin anti- biyotikli Sabouraud dekstroz agar (SDA) ve patates dekstroz agar (PDA)’da kültürleri yapıldı. 1111 olguda yapılan direkt mikroskobik incelenmesinde 399 (%35.91)’unda mantar elemanları, 76 (%6.84)’sında Pityrosporum furfur ve 12 (%1.08)’inde Corynebacterium minutissima görüldü. 624 (%56.17)’ünde ise mantar elemanları görülemedi. P. furfur ve C. minutissima saptanan olgularda kültür yöntemleri uygulanmadı. 1023 olgunun 171 (%16.72)’inde dermatofit ve 55 (%5.38)’inde Candida sp. izole edildi. 797 (%77.90) olguda ise üreme nega tif olarak değerlendirildi. 226 mantar türünün; 93 (%41.15)’ü T. rubrum, 55 (%24.34)’i Candida sp., 48 (%21.24)’i T. mentagrophytes, 11 (%4.87)’i E. floccosum, 8 (%5.54)’i M. canis, 6 (%2.65)’sı T. violaceum ve 5 (%2.21)’i T. verrucosum olarak saptandı. 226 mantar türü azol türevleri kullanılarak (bifanazol, sulkonazol, mi- konazol, isokonazol, oksikonazol, ketokonazol) disk diffüzyon yöntemi ile in vit ro duyarlılık testi uygulandı. Değerlendirme sonucunda öncelikle mikonazol, isokonazol, oksikonazol ve ketokonazol’ ün mantar infeksiyonlarında özellikle seçilebilecek ilaçlar olduğu belirlendi.

Elazığ yöresindeki kan donörlerinde hepatit C virusu (HCV) araştırması

43 ÖZET HBVye ait labaratuvar testlerinin geliştirilmesini izleyen dönemlerde kan ve kan ürünleri transfüzyonlarından soma oluşan hepatitlerin (PTH) % 90- 95 inin başka virus ya da viruslarla olabileceği görüşü ağırlık kazanmıştır. Uzun yıllar HAV ve HBV etkenlerinin tespit edilemediği hepatitler non- A,non-B hepatiti (NANBH) adıyla anılmış, yoğun araştırmalardan soma 1988 yılında klonlama teknikleriyle genomik yapısı tanımlanan ve parenteral tipte non-A,non-B hepatitine neden olan virusa Hepatit C virusu (HCV) ismi verilmiştir. 1989 yılında virusa karşı oluşan antikorları tespit edebilen serolojik testler (1. jen ELİSA) geliştirilmiş, izleyen yıllarda bu testler daha da geliştirilerek duyarlılığı daha fazla arttırılmış olan II. ve III. Jenerasyon ELISA (1991) testleri ile doğrulama yöntemleri (RİBA, LİATEK) ve HCV RNA m direkt olarak gösterebilen PCR yöntemleri kullanım alanına girmiştir. HCV, küçük (yaklaşık 10 kb, 30-60 mm. büyüklüğünde) zarflı, pozitif tek sarmallı bir RNA virüsüdür. Genomik organizasyonu, hidropatisite profili ve diğer bazı özellikleri nedeniyle flaviviridae ailesi içinde değerlendirilmektedir. Günümüzde HCV’nin en azından 5 ayrı genomik varyantının bulunduğu bilinmektedir. Bu farklılıkların korunma ve tedavi açısından değişik sonuçlara yol açabileceği düşünülmektedir. HCV’nin post transfüzyonel hepatit, siroz, hepatocellüler karsinoma gelişmesinde önemli rol oynaması ve epidemiyolojik karakteri, bu virusla ilgili çalışmaların yoğunlaşmasına neden olmuştur. Biz bu çalışmamızda Il.jenerasyon ELISA (Abbott HCV EIA) test kitlerini kullanarak 400 kan donöründe anti-HCV antikor insidansını araştırık. Olguların %1 inde anti-HCV seropozitifliği saptadık. Elde edilen bulgular yurt içi ve yurt dışındaki araştırma sonuçlan ile karşılaştırılarak tartışıldı. Bu çalışmada elde edilen sonuçların diğer araştırma sonuçlarıyla uyum içinde oldukları gözlendi. HCVnin parenteral olarak bulaşması, özellikle kan ve kan ürünleriyle bulaşmanın yüksek düzeyde gerçekleşmesi kan donörlerinde HCV prevalansını tanımlamayı ve bulaşmanın önlenmesine dair tedbirlerin alınmasını zorunlu kılmaktadır. Bu tedbirler arasında; – Zorunlu olmadıkça kan transfüzyonu yapılmaması. – Gönüllü kan donörlerine ait bağışların tercih edilmesi. – Tüm kan merkezlerinde HCV testlerinin rutin olarak uygulanması sayılabilir.

(ASA) araştırılması

-42- B- ÖZET Bu çalınma F.ü. Tap Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi, Mikrobiyoloji laboratuvarında Eylül – Kasım 1991 tarihleri arasında yapıldı. Hastanemiz üroloji ve Kadın Doğum Polikliniğine çocuk istemiyle başvuran 50 açıklanamayan infertil (25′ i kadın 25′ i erkek) hastadan serum örnekleri alındı. Kontrol grubu olarak da -fertil olduğu bilinen sağlıklı 30 ha mile kadından serum örnekleri alındı. în-fertil erkeklerden semen örnekleri alınıp spermiogram yapıldı. Genital yol infeksiyonu bulunan kadın ve erkek hastalar bu çalışma kapsamına alınmadı. Antijen -fertil olduğu bilinen ORh- kan grubuna sahip erkekten alınan semenden 1 aboratuvarımızda hazırlandı. Alınan serum örneklerinde IFAT yöntemi ile 1/32 sulandırımda antisperma antikor (ASA) araştırıldı. In-fertil olguların 18 C/.36) ‘ inde, kontrol grubunda ise 2 C/.6.6) ‘sinde ASA pozitif bulundu. Infertil gruptaki eşeyler arasında, infertil kadınlarla kontrol grubundaki kadınlar arasında ve sperm sayısıyla ASA arasında istatistiksel anlamda bir fark olup olmadığı araştırıldı. Sonuçlar değerlendirildi.