DOÇ. DR. MEHMET ALİ BAL

Silaj kaynaklı laktik asit bakterilerinin bakteriyosin içerikleri yönünden incelenmesi

Bakteriyosinler, bakteriler tarafından sentezlenen peptidler olup üretildiği mikroorganizmaya yakın türler üzerinde antimikrobiyal etkiye sahiptirler. Laktik asit bakteri (LAB) grubundaki Enterococcus türleri tarafından üretilen bakteriyosinler ise enterosin olarak isimlendirilmektedir. Bu çalışmada silaj kaynaklı 3 adet Enterococcus izolatının (E. faecium U7, E. faecium N56 ve E. faecalis N57) bakteriyosin aktivitesi incelenmiştir. İzolatlardan iki tanesinde (E. faecium U7 ve E. faecalis N57) Enterococcus spp.’ye karşı antimikrobiyal aktivite saptanırken, bunlardan E. faecium U7’nin L. monocytogenes ATCC 7644’e karşı bakteriyosin aktivitesine sahip olduğu bulunmuştur. İzolatlarda yaygın olarak bulunan enterosin yapısal genlerinin (entA, entB, entP ve entL50B) varlığı incelendiğinde, bu genlerden üçünün sadece E. faecium U7 izolatında bulunduğu belirlenmiştir. İzolatların plazmid içeriği ve hemoliz özelikleri benzerlik gösterirken, tümünün ß-hemolitik olmadığı tespit edilmiştir. E. faecium U7 izolatının büyüme eğrisi ve bakteriyosin üretimi incelendiğinde, en fazla bakteriyosin üretiminin logaritmik fazın sonlarında meydana geldiği bulunmuştur. Bu izolattan elde edilen hücre-içermeyen süpernatant (CFS) örneklerinin L. monocytogenes ATCC 7644’in büyümesi üzerine etkisi incelendiğinde, CFS eklenen kültürlerdeki büyümenin en fazla 4. ve 6. saatlerde engellendiği görülmüştür. E. faecium U7 izolatından elde edilen kısmen saflaştırılmış enterosin (PPE) örneğinin trisin-SDS-PAGE analizi sonrasında birden fazla protein bandına sahip olduğu görülürken, bunlardan hiçbirinin bakteriyosin aktivitesine sahip olmadığı bulunmuştur. Bununla birlikte, boyanma sonrası bant görünmeyen bir bölgede (yaklaşık 4 kDa) bakteriyosin aktivitesi tespit edilmiştir. Çalışma sonuçlarının tümü ele alındığında E. faecium U7 izolatının birden fazla enterosin varlığına sahip olduğu bulunmuştur. Ayrıca bu izolatın L. monocytogenes üzerindeki özgün antibakteriyal etkisinin bulunması ve ß-hemoliz özelliğe sahip olmaması farklı uygulama alanlarında kullanımını mümkün kılmaktadır.

Süt sığırlarında aflatoksin B1 içeren yemlerin toksin bağlayıcılar ile kontrolü ve aflatoksin M1 oluşumunun saptanması

Mikotoksinler küflerin ürettiği ikincil metabolitler olup hayvansal üretimde ekonomik kayıplara yol açarlar. Bu çalışmanın birinci bölümü hydrated sodium calcium aluminosilicate (HSCAS) ve modifiye maya hücre duvarı içeren toksin bağlayıcının (TB) rasyonunda aflatoksin B1 (AFB1) bulunan sığırların kan parametreleri ve sütteki aflatoksin M1 (AFM1) konsantrasyonu üzerine etkisini test etmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla laktasyondaki 18 adet Holstein süt ineği 3×2 faktöriyel düzenlenmiş tesadüf parselleri deneme deseninde 13 gün boyunca 6 ayrı muamele grubunda denemeye alınmışlardır. Sonuçlar hayvanlarda AFB1’in etkisiyle bozulan kan profillerinin ve sütteki AFM1 düzeylerinin maya hücre duvarı ve HSCAS içeren toksin bağlayıcı ile kontrol edilebileceğini göstermektedir. Çalışmanın ikinci bölümü ise yine HSCAS ve modifiye maya hücre duvarı içeren toksin bağlayıcının (TB) rumen ortamında aflatoksinler (AF) (aflatoksin B1 ve aflatoksin G1: 6 ng/mL, aflatoksin B2 ve aflatoksin G2: 1.5 ng/mL) ve gaz oluşumu üzerine olan etkilerinin araştırılması olmuştur. Bu amaçla; 1) Saf su + AF; 2) Rumen sıvısı + AF ve 3) Rumen sıvısı + AF + TB olmak üzere üç gruplu tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme deseninde test edilmiştir. Sonuçlar aflatoksinlerin rumen ortamında ısının etkisiyle degradasyona uğramasının yanı sıra rumen mikro florasının etkisiyle de degradasyona uğradığını ve TB’nın da rumen ortamında aflatoksinleri bağlayarak miktarlarını azalttığını göstermiştir. Anahtar Kelimeler: Maya hücre duvarı ekstraktı, Glukomannan, HSCAS, Aflatoksin B1, Aflatoksin M1

The physical and fermentation properties of various silages produced in commercial farms from different provinces of Kahramanmaraş Kahramanmaraş ilindeki hayvancılık işletmelerinde kullanılan silaj materyallerinin fermantasyon ve fiziksel özellikler yönünden araştırılması

Bu araştırmada Kahramanmaraş merkez ve diğer ilçelerindeki hayvansal işletmelerden toplanan farklı silaj materyallerinde (baklagil, hububat, mısır, şeker pancarı posası; n= 31) fiziksel (koku, renk, strüktür, partikül büyüklüğü, aerobik stabilite) ve kimyasal (nem, protein, ADF, NDF, pH, fleig skoru) analizler yapılmıştır. Bu bağlamda, her silaj materyalinin optimum silaj kriterlerine uygunluğu bu parametreler yönünden test edilmiştir. Alınan mısır silajı örneklerinden Türkoğlu ilçesinden olanlar en yüksek ham protein (7.87%) ancak en düşük kuru madde (25.26%) oranına sahip bulunmuştur. Merkez ilçesindeki işletmelerden alınan mısır silajlarından ise NDF (54.94%), ADF (30.66%) içerikleri düşük ancak RFV (110.37) değerleri yüksek bulunmuştur. Merkezden alınan mısır silajlarındaki Fleig skorları (95.32) ve aerobik stabiliteler yüksek bulunmuştur. Örneğin; mısır silajlarının alındığı 1, 2 ve 3 nolu çiftliklerde silajlar bozulmamış ve maksimum sıcaklığa 99 saatte ulaşmışlardır. Türkoğlu ilçesindeki 2 numaralı çiftlikten alınan sorgum silajlarında RFV (402.44) kısmen yüksek bulunmuşken diğer çiftliklerde bu duruma rastlanmamıştır. Fiğ silajları en yüksek HP (19.91)ye sahipken, tritikale silajları daha düşük HP ye sahip olmuştur (10.22). Fiğ (%25) ve tritikale (%75) karışımlarından yapılan silajlarda ise fiğ, kimyasal kompozisyonu ve fleig skoru iyileştirilmiştir. Benzer durum tritikale lehine aerobik stabiliteyi iyileştirmiştir. Afşin ve Elbistan ilçelerinden alınan şeker pancarı posası silajında ise NDF (56.69%), ADF (27.63%) içerikleri düşük fakat HP (10.67%) içerikleri yüksek bulunmuştur. Şeker pancarı posalarındaki RFV (111.68) ve fleig skoru için ise Afşin ilçesinden alınan çok iyi bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: silaj, aerobik stabilite, pH, kimyasal kompozisyon, fleig skoru, göreceli besleme değeri.