DOÇ. DR. EMEL SESLİ ÇETİN

Hastane infeksiyonu etkeni olarak belirlenmiş, çoklu antibiyotik direnci gösteren Acinetobacter baumannii klinik izolatlarının imipenem ve meropenemin, sefoperazon-sulbaktam, ampisilin-sulbaktam, polimiksin B ve rifampin ile kombinasyonlarına duyarlılığının in vitro araştırılması

Son yıllarda, özellikle yoğun bakım ünitelerinde antimikrobiyal ajanların çoklu ilaç dirençli (MDR) Acinetobacter baumannii infeksiyonlarının tedavisindeki yetersizliği, klinisyenleri zorlamakta ve kombinasyon tedavilerine yönlendirmektedir. Bu çalışmada, Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Yoğun Bakım Servislerinden izole edilmiş olan, 34 MDR A.baumannii izolatının, imipenem (İPM) ve meropenemin (MEM), sefoperazon/sulbaktam (SCP), ampisilin/sulbaktam (SAM), polimiksin B (PB) ve rifampin (RİF) ile olan kombinasyonlarına duyarlılığı in vitro olarak dama tahtası yöntemi ile araştırıldı. MDR A.baumannii en fazla trakeal aspirat (%50) kültürlerinden soyutlandı. Disk difüzyonla, izolatların tamamı imipenem, meropenem, tikarsilin, sefepim, amikasin ve siprofloksasine dirençli bulundu. En düşük direnç oranı minosiklin (%44,2) için saptandı. İzolatların tamamında (%100) imipenem, meropenem, ampisilin/sulbaktam ve sefoperazon/sulbaktam için dirençli ve polimiksin B için duyarlı sınırlarda MİK değerleri bulundu. Sinerji oranları MEM/SAM kombinasyonunda en yüksek (%94,1) bulunurken daha sonra sırasıyla, İPM/SAM (%88,2), İPM/RİF (%73,5), İPM/SCP (%70,6), İPM/PB (%38,2), MEM/RİF (%17,6), MEM/SCP (%8,8) ve MEM/PB (%2,9) olarak saptandı. Kombinasyonların hiçbirinde antagonizma gözlenmedi. Bu yüzden, bu sinerjistik kombinasyonlarla ilgili bulgularımızın yoğun ilgiyi hak ettiğini ve çoğul ilaç dirençli bu organizmalar tarafından oluşturulan enfeksiyonlarda, yenilikçi ve etkili tedavi seçeneklerine temel olabileceğini söyleyebiliriz. Sonuç olarak MDR A.baumannii kökenlerine karşı kullanılan antibiyotik kombinasyonlarının etkinliği ile ilgili birçok in vitro çalışmada olumlu sonuçlar bildirilmiş olsa da bu verilerin klinik bulgularla da desteklendiği geniş kapsamlı ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.